Sütlü Kahve

öğle vaktidir,camı görüş açısına göre koltuk ayarlanır, “o an” için gereken sütlü kahve hazırlanır, fiskosun üzerine konulur ve günün seansı başlar..

her şey hazırdır artık,amcanın yüz ifadesi, gözleri belli etmektedir; bir film şerididir hayat ve geçip gitmektedir hızlıca camın önünden…

20'li yaşlardadır;saçları, ortadan ikiye ayrılmış ve kalın ensesini kapatacak kadar uzun, kolları kartal kanadı gibi genişce açık, ağır ama gençliğinin verdiği özgüvenin ve servi boyunun gerektirdiği sağlam adımlarla caddeye doğru çıkmaktadır. racona uyup ara sıra yanından esegelen utangaç kızlara kesik atarak emek sinemasının önünden geçip istiklal'de bekleyen hiç bitmeyecek zannettiği dostlukların tadını çıkarmaya gidiyordur ve sütlü kahve.

ayşe teyzenin camında sarışın bir kız; başındaki örtüden kaçarcasına çıkmış saçının bir bölümüyle oynuyor, ela ela parlayan gözleriyle eşrafı süzüyor, nur gibi yüzü insanın gözlerini alıyor, üff arada bir de gülücük atıyor sanki birinin tutmasını ister gibi; tutuyor amca hem o gülücükleri hem de yüzük takılı sağ eliyle sol elini... biricik karısı ve sütlü kahve.

bir cuma günü, namazdan hemen sonra... dükkanına geri dönüyor, yapılacak çok iş var ama fırlamanın getirdiği haber hepsini unutturuyor, başlıyor koşmaya...
oturduğu gecekondunun önüne varıyor nihayet! kan ter içindeki halini gören arkadaşları soruyor:

-ne oldu ahmet?
(ses yok)
heyecandan konuşamıyor,dili tutulmuş sanki... evine varıyor ve az önce dili tutulan ahmet kükrüyor:

-karım nerde?

hayatında duyduğu en güzel ses ona cevap veriyor ama ağlayarak...ardından ebe sesleniyor:

-müjde bir oğlun oldu!

...sütlü kahve.

yaş kemale eriyor, emeklilik yılları; ayşe teyzeyle elele havada uçuşan kepleri ve elinde mezuniyet belgesi ile oğlunu izliyor, bir eliyle hayat bağının sevinç gözyaşlarını siliyor, bir eliyle sahnedeki oğluna el sallıyor. sütlü kahve.

gözlerini kısıyor amca, ağlamaklı oluyor, artık bardağın değil gözlerinin dolu kısmı onu ilgilendiriyor, buhranlı günler... ısıtmak için iki elinin arasına sıkıştırdığı o soğuk el, son ses, son nefesini vermeden, son bir gülücük atıyor amcaya ve böyle veda ediyor hayata. karısının ölümü aklına geliyor. kahvenin yerini bir kaç damla gözyaşı alıyor.

sonra karşı binanın camından kendisine bakan al yanaklı veledi görüyor amca, solmuş yüzünün camdaki yansıması ile karşı karşıya geliyor, irkiliyor ve günün seansıyla birlikte sütlü kahvede bitiyor...